!நாம் என்ற சொல்லில் நான் உண்டு !

"நாம்" என்ற சொல்லில் 

"நான்" உண்டு ஆதல் 

நாம் விடுத்து ..

நான் எடுத்தேன் தப்பிக்க..

நான் நடிகன் 

படத்திலல்ல.

கை விரல்கள் தேயும் 

என் வேடங்கள்

எண்ணி எண்ணி..

ஆதல் எண்ணுவதில்லை..

"காதல் செய்ய 

சிரிக்க, அழ 

புண்படுத்த கோழையாகி..

குழந்தை தூக்க அம்மாவாக ..

மனைவியிடம் குழந்தையாகி..

போட்ட வேடங்கள் எத்தனையோ..!!

பின்னிரு வேடங்கள் தந்தது 

சந்தோசமே ..!

மற்றவை கேள்விக்குறி..!

நானும் உண்மையாயிருந்தேன் ..

நடிப்பின்றி நானாயிருந்தேன்..

"திறமையில்லை ..ஒன்றுமில்லை .."

நாம் சொன்னவை ...

நான் அப்போது நாம் இல் இல்லை ..!

இப்போது நான் 

நடிகன்

 மகா நடிகன் ..

நான் இப்போது நல்லவன் 

திறமையுள்ளவன் ..

நடித்தலே நலம் ..

இல்லை நாயினும் கீழே போவாய் ..

நாம் வகுத்த விதி அது ..

நான் கதை  கவி வரைவேன்  கனவில்..

கனவில் மட்டுமே..

கனவு கலைந்ததும்..

வேடம் ..வேடம்..

"வாழ்வு மாயமில்லை ..

வாழ்வே வேடம் இந்த வாழ்வே வேடம் .."

சிரித்து பாடி மூளை 

எழுத சொன்னது ..

"இயல்பாக நடி 

வாழ்க்கை - வெற்றி "

உண்மையோ ?

நான் நடிக்கிறேன் ..

எழுதுவதாய் நடிக்கிறேன் 

பிடித்ததுபோல் 

யாவரும் நடிக்க வேண்டுகிறேன்..

நாம் என்ற சொல்லில் 

நான் இப்போது உண்டு 

ஆதல் நாம் விடுத்து 

நான் எடுத்தேன் தப்பிக்க..

!"என்னடா இது ? இது கவிதையா?" !

நீண்ட இரவில்..

தூக்கமின்றி புரண்டு படுத்தேன் 

கண்கள் மூடி 

தூக்கத்தை அழைத்தேன் 

அணைக்க..

புதுபெண்ணாக  வரமறுத்தாள்

புரண்டேன்..

சே ! என்று கண் விழித்தேன்

அவளைக் கடிந்தவாறு ..

எதிரே 

மலைமுகட்டை முத்தமிட்டுக் கொண்டே ..

எழுந்தான் சூரியன் 

பொறாமை தீ என்னுள் பற்றியது ..

திரும்ப கண்மூடி கெஞ்சினேன் ..

வரமறுத்தாள்..

எழுந்துவிட்டேன் கோபம் கொண்டு .

ஜன்னலருகே போய் நின்று 

அவர்களின் காதலை 

ரசித்தேன் ..சிரித்தேன் ..

திடீரென என கைகள் பேனா 

தேடி காகிதம் கிழித்து 

எழுதியது..

எதைப்பற்றியோ?

நான் எழுதுவதாகக் கூட 

இருக்கலாம்..

"போட்டி போடாதே 

போட்டியிட்டாலே ..

தோல்வி பயம் 

வெற்றி யாது ?

உன் வெற்றி அவன் தோல்வி ..

அவன் வெற்றி உன் தோல்வி ..

யாவரும் வெற்றி பெற 

போட்டி கூடாது..

புறந்தள்ள வேண்டும்.. 

கொலைசெய்ய வேண்டும்..
தப்பாக சொல்லிவிட்டேனோ?

தவறான கருத்தோ ??
போட்டி போடு ..

வெற்றி பெறு..உன் இஷ்டம்
 என்னடா இது ??

இது கவிதையா??"

எழுதிவிட்டு கை உதறினேன் ..

சூரியனின் முத்தத்திற்காக 

ஏங்கி காத்திருக்கிறாள் மலைமுகடு ..

மாலைவரை தானே   இருக்கட்டும் ..

என்னடா இது ?

இது கவிதையா ?

மறுபடி அவளே என்னை அழைத்தாள்..

சூரியனைப் பார்த்து 

ஏளனச் சிரிப்பு சிரித்து ..

அவளை அணைத்தேன் 

கண்கள் மூடினேன் 

"தூக்கம்" என்னை ஆட்கொண்டுவிட்டாள்..

"என்னடா இது ?

இது கவிதையா?"

என்னை நான் கேட்டது ..